Overwerk zorgt voor meer werkdruk en heeft invloed op de gezondheid en privésfeer. Overwerk betekent voor UTA-medewerkers gratis werk. Er is namelijk geen regeling die er voor zorgt dat UTA’ers hun gemaakte uren uitbetaald krijgen, of dat ze het gecompenseerd krijgen in tijd-voor-tijd.

In deze rubriek delen UTA’ers hun persoonlijke ervaringen met overwerk. Vandaag het verhaal van een UTA’er die liever anoniem blijft.

“Ik had minder energie en aandacht voor thuis”

Deze UTA’er werkt structureel twee uur per dag over, wat neerkomt op tien overuren per week. In drukkere periodes loopt dit soms op tot zeventien uur per week: “Vroeger werkte ik standaard over en vond ik dat het erbij hoorde. Helaas heeft dit thuis voor veel problemen gezorgd. Mijn vorige huwelijk heeft het niet overleefd. Natuurlijk was dat niet de enige reden, maar mijn vele overuren speelden wel een grote rol. Ik had minder energie en aandacht voor thuis. Daar heb ik van geleerd: zo wil ik het nooit meer doen.”

Om de balans te herstellen, koos hij voor een baan dichter bij huis. Maar die keuze viel hem zwaar: “Ik zat goed op mijn plek bij mijn vorige werkgever, maar de werkdruk werd ondraaglijk. Ik maakte zoveel overuren dat collega’s links en rechts uitvielen en ik steeds meer taken op mijn bord kreeg. Uiteindelijk kon ik niet anders dan vertrekken.”

“Ik zou willen dat overwerken
helemaal niet meer wordt toegestaan”

Zijn wens? Duidelijke grenzen aan overwerk: “Er moet een eerlijke overwerkvergoeding komen. Maar liever nog zou ik willen dat overwerken helemaal niet meer wordt toegestaan.”

FNV is het met hem eens. Het is onacceptabel dat UTA’ers geen overwerkvergoeding krijgen en hun reistijd niet uitbetaald krijgen. Wij hebben dit onderwerp opgenomen in onze voorstellenbrief voor de nieuwe cao Bouw&Infra, maar we staan sterker als we samen duidelijk maken dat het genoeg is. Teken de petitie!