Overwerk zorgt voor meer werkdruk en heeft invloed op de gezondheid en privésfeer. Overwerk betekent voor UTA-medewerkers gratis werk. Er is namelijk geen regeling die er voor zorgt dat UTA’ers hun gemaakte uren uitbetaald krijgen, of dat ze het gecompenseerd krijgen in tijd-voor-tijd.

In deze rubriek bespreken we ervaringsverhalen van UTA’ers die te maken hebben met overuren. Deze keer een UTA’er die liever anoniem wil blijven.

Anonieme UTA-medewerker: “Ik werk al sinds mijn 21^e als hoofduitvoerder. De bouw zit in mijn bloed; vanaf jonge leeftijd ben ik al meegegaan naar projecten, en mijn hele carrière draait om het werk in de bouw. Toch merk ik steeds vaker hoe het werk me raakt, zowel fysiek als mentaal, zeker met de lange uren en grote afstanden die ik dagelijks moet overbruggen.

“Als ik uitreken wat ik mis door onbetaalde uren,
kom ik op zo’n €1840,- per maand”

Gemiddeld werk ik minimaal twee overuren per dag, dus zeker tien per week. Daar komt nog bij dat ik vaak ver van huis werk, wat een flinke impact heeft op mijn privéleven. Ik heb dit al meerdere keren aangekaart bij de leiding, maar dan krijg ik te horen dat het ‘bij mijn functie hoort’ en dat het in mijn loon verwerkt zit. De overuren worden echter niet apart vergoed, net zoals de reistijd. Als ik uitreken wat ik mis door deze onbetaalde uren, kom ik op zo’n €1840,- per maand, als je uitgaat van €46 per uur voor veertig uur. We werken allemaal volgens één loonhuis, wat betekent dat we in dezelfde loonschalen zitten, of je nu op kantoor zit of buiten op een project. En als uitvoerder moet je er als eerste zijn en als laatste vertrekken. Toch beschouwen ze de reistijd als ‘tijd voor jezelf’, wat behoorlijk scheef voelt.

Het is frustrerend, want ik zou graag zien dat ook reistijd en overuren vergoed worden. Het begint ook steeds meer invloed te krijgen op mijn werkplezier. Soms sta ik op een project en denk ik: ‘Potverdorie, ik wil gewoon naar huis.’ Je ziet steeds meer zzp’ers op de bouwplaatsen, die voor elk uur betaald krijgen. Zij hebben flexibiliteit, terwijl wij in vaste dienst dat niet hebben. Ik vraag mezelf regelmatig af waarom ik geen zzp’er word.

“Steeds vaker denk ik erover na om iets anders te gaan doen”

Onlangs hebben we een interne enquête gehad over werkdruk, en het is wel duidelijk dat de signalen daarover niet nieuw zijn. Iedereen weet hoe hoog de werkdruk is, maar er lijkt weinig bereidheid om daar echt iets aan te doen. Het sluimert voortdurend in mijn gedachten en ik merk dat het steeds vaker aan mijn gezondheid knaagt.

Steeds vaker denk ik erover na om iets anders te gaan doen. De werkdruk, de lange dagen, het ver van huis zijn – het begint zwaar te wegen. In andere bedrijfstakken kun je vaak vier dagen per week werken, of deels vanuit huis. Dat is hier, op uitvoerend niveau, niet eens een optie. Ik zie mezelf steeds vaker in een rol waar dat wel mogelijk is.

Daarnaast is de situatie bij collega’s ook niet veel anders. Als uitvoerder kom je als eerste aan en ga je als laatste weg. Er is steeds minder vast personeel op de projecten, waardoor de werkdruk alleen maar toeneemt. Onlangs heb ik het nogmaals aangekaart bij mijn werkgever en binnenkort zitten we met alle uitvoerders samen om deze punten te bespreken. In mijn contract staat echter dat het een ‘all-inclusive’ loon betreft, wat betekent dat dit allemaal bij mijn functie hoort.”

Het is tijd voor een eerlijke overwerkregeling voor UTA. Elk uur telt! Wij hebben dit onderwerp opgenomen in onze voorstellenbrief voor de nieuwe cao Bouw&Infra, maar we staan sterker als we samen duidelijk maken dat het genoeg is. Teken de petitie!