In mijn familie werken er verschillende mensen in de sector Bouw & Infra. Onder andere mijn schoonvader werkte zijn hele leven in de bouw. In die periode heeft hij meerdere keren meegemaakt dat hij werkloos raakt door een crisis, maar was er gelukkig een WW waarop hij kon rekenen. Na de periode van crisis kon hij dan alsnog weer aan het werk en verliet zijn kennis en ervaring niet de sector. Daardoor heeft hij letterlijk veel bijgedragen aan de opbouw van Nederland na de oorlog.
Bouwmedewerkers nu
Maar ook nu zijn de mensen die werken in de Bouw&Infra sector van groot belang. De Bouw & Infra sector zorgt voor woningen, kantoren, scholen. Zonder de Bouw & Infra staat alles stil. Toch worden de mensen die werken in de Bouw & Infra relatief hard geraakt wanneer er een economische crisis ontstaat. Van de oliecrisis in de jaren 70 tot de crisis van 2008 en de huidige stikstofproblematiek: je ziet dan dezelfde patronen weer terug. Bouwprojecten die stilvallen of zelfs niet meer uitgevoerd worden, waardoor grote groepen mensen zonder werk komen te zitten.
Mensen die specifiek gespecialiseerd werk hebben, waardoor omscholing en aanpassen aan ander werk niet meteen mogelijk is. Althans niet binnen de ww periode die onlangs is voorgesteld door de regerende partijen, de huidige 24 maanden is dan al aan de krappe kant, laat staan dat men in 18 maanden een baan kan vinden met vergelijkbaar inkomen.
UTA-personeel
Als ik de mensen om me heen spreek heeft men het altijd over de bouwplaatsmedewerkers, maar ook het uta-personeel raakt het hard. Want een bouwstop is ook een kantoorstop. Projectleiders, werkvoorbereiders, uitvoerders en administratief medewerkers, verliezen al snel hun baan wanneer de bouwprojecten opdrogen. Dit was bijvoorbeeld goed merkbaar tijdens de crisis van 2008-2012, toen bij de grote bouwbedrijven duizenden mensen werden ontslagen. Dit weet ik uit eigen ervaring toen ik mijn huis kocht in het jaar voor de crisis. Toen het huis werd opgeleverd was de crisis in volle gang en waren een hoop mensen waar ik mee te maken had niet meer in dienst van Heijmans. Zij waren massaal ontslagen door de financiële storm die door de bouwwereld raasde.
Dit waren ook mensen met heel specifieke taken, opleidingen en ervaring, waardoor de zoektocht naar gelijkwaardig werk relatief langer duurde Dat zal bij een toekomstige crisis niet anders zijn. Ook hier is een WW-periode van 18 maanden veel te kort en is behoud van de 24 maanden WW cruciaal. Naast dat het voor de mensen zelf een persoonlijke strop kan zijn, is het ook voor de sector als geheel belangrijk om de mensen genoeg tijd te geven om werk te vinden. Op deze manier voorkom je dat de kennis en ervaring de sector verlaat, die dan weer hard nodig is als de crisis voorbij is.
Daarbij komt ook nog eens dat er geen financiële noodzaak is om het te verkorten, sterker: er blijft zelfs geld over. Er is genoeg afgebroken, zo was 20 jaar geleden de maximale WW-duur 5 jaar. In 2015 is dat al sterk ingekort naar 2 jaar. En nu wil de rechtse politiek naar 1,5 jaar voor dezelfde premie. Onacceptabel wat mij betreft, we moeten de huidige WW laten zoals deze is. Het is een vangnet dat hard nodig is.
Kom in actie Kom in actie en meld je aan, dan houden we je op de hoogte van alle acties. Want alleen samen kunnen we de afbraak stoppen.
